Solucan istilaları

Solucan istilalarıveyahelmintiyazis– Sindirim organlarına birincil hasar veren paraziter hastalıklar. Helmintler, parazit solucanlar, gastrointestinal sistemin (gastrointestinal sistem) birçok yerinde yaşayabilirler. kalın bağırsakta, rektumda. Helmint enfeksiyonlarının kolonik belirtilerinin teşhisi ve tedavisi doktorlar tarafından ortaklaşa yürütülmektedir.parazitologVekoloproktolog.

Helmintiyazis enfeksiyonu aşağıdaki özelliklerle karakterize edilir:

• besinlerin ve koruyucu güçlerin yavaş yavaş tükendiği kronik seyir;
• daha sıklıkla vücut kancalı kurt, yuvarlak kurt, toksokara, trichocephalus tarafından istila edilir;
• patoloji sadece pediatri ve terapide değil aynı zamanda gastroloji, cerrahi, dermatoloji, allergoloji ve diğer alanlarda da incelenmekte ve tedavi edilmektedir.

Hastalık ülke nüfusunun küçük bir yüzdesini etkiliyor ancak altyapı ve tıbbi gelişmenin zayıf olduğu bölgelerde yayılma eğiliminde.

Nedenleri ve mekanizması

Kalın bağırsağı parazitleyen helmintler üç sınıfla temsil edilir:

1. Yuvarlak kurtlar (nematodlar): yuvarlak kurtlar, kıl kurtları (enterobiasis), kırbaç kurtları (trikosefaloz), yılan balığı kurtları (strongyloidiyaz), kancalı kurtlar, toksokaralar.
2. Tenyalar (sestodlar): geniş tenya, sığır ve domuz tenyası.
3. Flukes (trematodlar): şistozomlar.

EnHelmintlerkarmaşık geliştirme döngüsü. Yumurtalar ve yetişkinler arasında ara aşamalar vardır: larvalar, kistik formlar (kistler veya yüzgeçler). Solucan yumurtaları olumsuz koşullara dayanıklı olup, toprakta ve suda uzun süre hayatta kalabilir. Ham su, yıkanmamış eller, toprakla kirlenmiş meyve ve sebzeler insan vücuduna girmektedir.

Küçük çocuklar daha duyarlıdırhelmintiyaziselleri ve yabancı cisimleri ağza götürme alışkanlığı nedeniyle. Hayvanlar genellikle helmintlerin taşıyıcılarıdır. Et, balık, kabuklu deniz ürünleri yumurta, larva veya yüzgeç içerir. Çiğ veya yeterince ısıl işleme tabi tutulmamış bu tür yiyecekler aynı zamanda bir enfeksiyon kaynağı olarak da işlev görür.  

Midenin agresif asidik ortamında parazitler bulunamaz. Ancak kabukları mide suyunun etkisine karşı dayanıklıdır. Ayrıca midedeki besinlerdeki helmintlerin varlığı da kısa sürelidir. Daha sonra besin bolusuyla birlikte bağırsağa geçerler ve burada yetişkin bireylerin oluşmasıyla yaşam döngüsü devam eder.  

İnce ve kalın bağırsaklarda helmintlerin yaşaması için daha uygun koşullar yaratılır. Zayıf bir alkali ortam var, çok fazla yiyecek kalıntısı var ve mukoza zarına bol miktarda kan veriliyor. Bir dizi adaptif mekanizma (kancalar, emiciler, gelişmiş kaslar) solucanların lümen içinde kalmasına yardımcı olurGastrointestinal sistem, bağırsak mukozasına yapışır ve dışkıyla çıkmaz.

Kalın bağırsaktaki varlıkları lokal inflamatuar süreçlere yol açar - tiflit, kolit, sigmoidit, proktit. Yaşam sürecinde serbest bırakılırlartoksinler. Birçoğu güçlü alerjenlerdir.  

Parazitlerin bir kısmı pankreatik kanal sistemine, safra yollarına ve karaciğere nüfuz ederek bu organlara zarar verir. Ek olarak, bazı helmintlerin larvaları bağırsak duvarını delebilmektedir. Kan ve lenf akışıyla kaslara, akciğerlere, gözlere ve beyne girerek bu organlara zarar verirler.

Helmintiyazisin sınıflandırılması

Grup üyeliğine bağlı olarak, aşağıdaki paraziter enfeksiyon türleri ayırt edilir:

• kistodozlar – ekinokokozis, taeniasis, teniarinchiasis;
• nematodlar – trichocephalosis, ascariasis, necatoriasis;
• Trimatodlar - opisthorchiasis, fascioliasis.

Ortamda hayatta kalma yöntemine bağlı olarak parazitlerin bölünmesi:

• helmintler;
• biyohelmintler;
• Helmintlerle temasa geçin.

Konakçıya yayılma yöntemine göre sınıflandırma:

• su;
• yiyecek;
• perkütan.

Dağılım alanına göre 2 tip parazit vardır.

1. Bağırsak formu. Konakçının vücuduna ağız boşluğu yoluyla girerler ve yavaş yavaş gastrointestinal sisteme yayılırlar. Kalıcı yaşam alanı bağırsaklardır. Bu parazitler arasında Strongeloidiasis, Kancalı Kurt Hastalığı ve Tenniosis bulunur.
2. Ekstraintestinal formlar. Penetrasyon gastrointestinal sistem yoluyla da gelişebilir, ancak daha sonra parazitler bağırsak duvarlarından diğer organlara göç eder. Örneğin kan damarları, deri altı yağı, karaciğer, beyin. Opisthorchiasis, fascioliasis ve trichinosis bu özelliğe sahiptir.

Bağırsak dışı formlar en tehlikeli olarak kabul edilir; ciddi komplikasyonlara neden olurlar.

Belirtiler

Helmintiazis uzun süre asemptomatik olabilir. Daha sonra bağırsak bozukluklarının spesifik olmayan semptomları ortaya çıkar:

• bulantı;
• iştah azalması;
• karın bölgesinde ağrıyan veya kramp tarzında ağrı;
• şişkinlik;
• şişkinlik;
• ishal, kabızlık, bunların değişimi.

Ayırt edici semptomenterobiasis: anüste, perianal bölgede kaşıntı, yanma. Bu semptom, cinsel açıdan olgun bir kadınınkıl kurtlarıçıkar ve yumurta bırakır. Bu çoğunlukla geceleri olur.

Eğer gidişat olumsuzsa bağırsak lümeni solucan kümeleriyle tıkanabilir. Bu vakalarda şiddetli karın ağrısı, şişkinlik, tekrarlanan kusma, dışkı ve gaz tutulması ile birlikte mekanik bağırsak tıkanıklığının tipik bir klinik tablosu vardır. Tıkanıklık, hastanın son derece ciddi bir genel durumuyla birlikte periton iltihabı ile komplike hale gelir.  

Ekstraintestinal bozukluklar şunları içerir:

• baş ağrıları;
• zayıflık, performansta azalma;
• duygusal arka plandaki değişiklikler: depresyon, sinirlilik, uykusuzluk;
• zayıflama;
• soluk cilt, deri döküntüsü, solgunluk ve görünür mukoza zarlarının kuruluğu;
• kuru öksürük;
• sık soğuk algınlığı;
• bronşiyal astım ataklarının görünümü ve sıklığı;
• bruksizm – uyku sırasında dişlerin kesilmesi;
• kas ve eklem ağrısı.

Bu semptomlara organ ve doku hasarı, zehirlenme, bağışıklık yetersizliği, alerji ve vitamin eksiklikleri neden olur. Helmintiazis tanısı konulmazsa başka nedenlerle ilişkilidir.

Teşhis

TeşhisKan ve dışkı laboratuvar testleri temelinde teşhis edilir. Genel bir kan testi, hemoglobin ve kırmızı kan hücrelerinin seviyesinde bir azalma olduğunu ortaya çıkarır. Eozinofilik lökositlerin düzeyi artar. Şunu dikkate almak gerekiranemive eozinofili diğer hastalıkların karakteristiğidir ve bu nedenle yalnızca dolaylı olarak helmintiyazları gösterir.

Kanın immünodiyagnostiği, parazit dokularına karşı spesifik antikorların tespit edilmesini amaçlamaktadır. Dışkıyı gizli kan ve solucan yumurtaları açısından incelediğinizden emin olun. Enterobiasis tanısı koymak için perianal bölgeden kazıma yapılır. Kazımak için pamuklu çubuk veya yapışkan bant kullanın. Bağırsak mukozasındaki hasar, endoskopik yöntemler - sigmoidoskopi, kolonoskopi kullanılarak teşhis edilir.

Patojenin türünü, yayılma alanını ve hasarın boyutunu belirlemeye yardımcı olan ek teşhis testleri vardır:

• helmint antijenlerinin eklenmesiyle alerji cilt testi;
• Bağırsak, karaciğer, dalak, pankreas durumunun değerlendirilmesi ile karın organlarının ultrasonu;
• fibrogastroduodenoskopi - ağız boşluğu yoluyla belirli bir cihazın sokulması kullanılarak sindirim sisteminin üst kısımlarının görsel muayenesi;
• kolonoskopi - kalın bağırsağın duvarlarının bir kamera ile bir prob yerleştirilerek görsel olarak incelenmesi;
• endoskopik biyopsi - endoskopik inceleme sırasında doku kesitlerinin çıkarılması, ardından mikroskopi ve histolojik analiz;
• Dokuların morfolojik özelliklerini değerlendirmek, yabancı unsurları tespit etmek ve duvarların bütünlüğünü belirlemek için kontrast ilavesiyle iç organların radyografisi veya BT'si;
• karaciğer sintigrafisi - karaciğerde biriken ve monitörde görüntülenen radyasyon yayan bir radyotraktörün eklenmesi (organın morfolojisi, boyutu, konumu, kusurların varlığı veya yokluğu değerlendirilebilir).

Ortaya çıkan semptomlara ve doktorun helmintiyazisin yayılma derecesine ilişkin şüphesine bağlı olarak araştırma yöntemleri reçete edilir.

Tedavi

Helmintiyazisilaçla tedavi ediliyor. Parazitin türüne bağlı olarak spesifik yöntemler kullanılarak bir tedavi yöntemi geliştirilir.antihelmintikuyuşturucu. Birçoğu bağışıklık sistemini daha da güçlendirir. Özel tedavinin yanı sıra hastalar vitamin ve mineral kompleksleri ve sindirim enzimleri alırlar. Kişisel hijyene azami dikkat gösterilmektedir. Bağırsak tıkanıklığı durumunda acil ameliyat gereklidir.

Ağır vakalarda helmintleri tedavi etmek için ilaç kullanmak yeterli değildir. Belirli bir parazit türüne karşı özel odaklı ürünler kullanmak daha iyidir:

• antikistadik;
• antinematodlar;
• anti-trematodlar;
• Farklı parazit gruplarına karşı geniş etki yelpazesi.

Spesifik tedaviye ek olarak, helmintlerin neden olduğu belirtileri ortadan kaldırmak için semptomatik ilaçların reçetesi gereklidir:

• sindirim sisteminin aktive edilmiş patojenik mikroflorası ile durumun ek komplikasyonu olan antibakteriyel ilaçlar;
• helmint zehirlenmesi ürünlerini sistemik kan dolaşımına emilmeden önce saran ve uzaklaştıran emici maddeler;
• özellikle helmintiazis ishal ile komplike ise sindirim sürecini iyileştiren enzimler;
• probiyotikler – bağırsak mikroflorasının normal durumunu eski haline getirmek için antelmintik ve antibakteriyel ilaçlar kullanıldığında kullanılması zorunludur;
• kardiyovasküler patolojilerle birlikte helmintiyazisin komplikasyonları için kardiyak glikozitler;
• parazitlerin etkisine bağlı olarak aktif inflamatuar süreci baskılayan steroidal olmayan antiinflamatuar ilaçlar;
• bağışıklık sisteminin aktivasyonu ve akut alerjik reaksiyonların gelişimi için reçete edilen glukokortikosteroidler.

Cerrahi son çare tedavi yöntemi olarak kabul edilir. Komplikasyonlar için reçete edilir. Örneğin parazitler bağırsaklardan diğer organlara geçtiğinde.

Önleme

Helmintlerin insan vücuduna girmesini önlemek için aşağıdaki eylemlerin gerçekleştirilmesi önerilir:

• tüketimden önce ellerin ve yiyeceklerin sık sık yıkanması;
• temel kişisel hijyenin sürdürülmesi;
• hayvanlar için antiglisemik ilaçların kullanımı;
• et ve balığın ısıl işlemi;
• Özellikle karakteristik semptomların ortaya çıkması veya hastanın risk altında olması durumunda, helmintlere karşı ilaçların önleyici kullanımı.

Önleme yöntemleri helmint enfeksiyonu riskini azaltır ancak tamamen ortadan kaldıramaz. Bu nedenle doktorlar analiz için periyodik olarak dışkı bağışlamayı önermektedir.

Tahmin etmek

Tahmin aşağıdaki faktörlere bağlıdır:

• parazit türü;
• helmintlerin dağılım alanı;
• zehirlenme derecesi;
• iç organlar ve sistemler için komplikasyonlar.

Zamanında tespit edilen ve tedavi edilen parazit enfeksiyonu olumlu bir prognozu garanti eder. Tedavi erken aşamalarda yapılırsa herhangi bir komplikasyon gelişmeyecektir. Eğer yoksa veya yanlış reçete edilirse, refahı kötüleştiren patolojiler gelişmeye başlar. Ağır vakalarda karın ve göğüs organları hasar görür ve enfeksiyon beyne kadar yayılabilir. Bu tür patolojiler yaşam kalitesini bozar ve çalışamamaya neden olabilir. Anafilaktik şok ve merkezi sinir sisteminin helmintiazisinin gelişmesi nedeniyle olası ölüm. Bu nedenle bu durumda zamanında teşhis önemlidir.